Demensomsorg: – Noen må ta ordet!
– Det er lett å tenke at mennesker som rammes av demenssykdom, er uten en stemme. Det er feil. Stemmene er der, men noen må ta ordet, skriver sykepleieren.
– Det er lett å tenke at mennesker som rammes av demenssykdom, er uten en stemme. Det er feil. Stemmene er der, men noen må ta ordet, skriver sykepleieren.
Ideen om at tro og omsorg hører sammen er en utdatert floskel.
Jeg har tidligere ikke kjent meg igjen i eldreomsorgsdebatten. Jeg har ikke sett at eldre ikke har fått god nok omsorg og heller ikke forstått hvorfor folk har klaget. Nå forstår jeg.
– Når befolkningens klare ønske er at de vil ha rett til selvvalgt frivillig livsavslutning i en terminalfase, er det merkelig at sykepleiestudentene ikke forberedes på det gjennom studiene, skriver Ole Peder Kjeldstadli.
Selv om turnusene ofte ikke dekkes av den planlagte kompetansen, hadde vi ikke klart oss uten ufaglærte. De dekker vakter og er de hendene som er helt uvurderlige.
Plikten til å redde liv versus pasientens rett til å være medbestemmende kan bringe oss opp i vanskelige etiske dilemmaer.
Tilbudet og vektleggingen av kulturelle aktiviteter i eldreomsorgen er svært varierende.
Logistikkarbeidet knyttet til overbelegg er ressurskrevende og demotiverende, og krever urimelig mye oppmerksomhet.
– Recovery skulle være det paradigmeskiftet psykisk helsefeltet trengte. I stedet er begrepet uthult, og recoveryorienterte tilnærminger og praksiser er omdannet til det ugjenkjennelige, skriver Bengt Karlsson.
Å ikke kunne ta vare på seg selv, men å måtte ta imot omsorg fra andre utfordrer en av de sterkeste verdiene i samfunnet vårt, skriver Arne Johan Vetlesen.